Zastanawiałeś się gdzie są twoje stare marzenia, gdzie się podziały, pamiętasz, jeszcze ile miałeś ich głowie i co się z nimi stało. Co zrobiłeś z marzeniami, które nie zostały częścią twoje go życia. Dlaczego nie żyjesz tak jak w swoich marzeniach, co im zrobiłeś. Zabiłeś je ! Nie patrz tak, nie musisz ocierać łez, po prostu przyznaj, że je zabiłeś.
Na kogo dziś zrzucisz winę za swój los, na rodziców, środowisko, politykę, sam wybierz, może będzie ci lżej. Kim chciałeś być, strażakiem policjantem, a może malarzem, reżyserem, ale nie miałeś tyle odwagi i determinacji, by to zrobić, a dziś pozostał tylko żal.
Mam jeszcze mnożyć wszystkie zabite marzenia, są w każdej dziedzinie twojego życia, w przyjaźni, miłości , rodzinie, i co sobie wmawiałeś, że taki los, że tobie nic się nie uda, więc wolałeś zabić swoje plany, niż spróbować, brawo.
Brzmi to strasznie i nieprawdopodobnie, ale niestety sami zabijamy swoje marzenia, bo one są nasze. Życie jest zaskakujące i na szczęście marzenia wciąż na nowo rodzą się w naszych głowach. Więc zapal znicza tym które zamordowałeś i daj szanse nowym, wiem, że będziesz już mądrzejszy i ich nie pozabijasz.
Na moim cmentarzu też leży wiele marzeń, które nie zrealizowałam, bo byłam za naiwna, łatwowierna, bo coś albo ktoś mi podobno przeszkadzał w ich realizacji.
Dziś wiem, że tylko ja odpowiadam za soje życie, nikt nie może ni zabronić spełniania marzeń no chyba, że sama je zamorduję.
Ewa Kalina
Dokładnie! Dorosła postawa. Na moim cmentarzu też leży wiele marzeń. Teraz wiem, że to moja wina, jednak trzeba próbować spełnić nie tylko swoje nowe marzenia ale można zawsze spróbwać.
OdpowiedzUsuńŚwietny post zmuszajacy do myślenia i refleksji :)
https://myraibowworld1997.blogspot.com/