Różnimy się od siebie pod wieloma względami, ale są pewne normy, które czasem trudno nam zaakceptować mimo szczerych chęci. Nasze odruchowe zachowania mogą nie tylko wprawiać nas w zakłopotanie, ale i wywoływać obrzydzenie co spowoduje, że ludzie zaczną nas omijać szerokim łukiem. Warto czasem powstrzymać nasze odruchy fizjologiczne albo ugryźć się w język przed wydostaniem się z ust kolejnego przekleństwa. Gdyby z tymi naszymi nawykami było tak prosto, to pewnie szybko byśmy się ich od nauczyli po setnym upomnieniu. Czasem jednak bywa tak, że nasze przyzwyczajenie tak wrosły w niektórych ludzi, że tworzą całość.
Zacznę może powoli, od które nawyków drażnią, ale nie ingerują jeszcze w życie innych. Nie mam pojęcia skąd w na nawyk "dbania" o higienę w miejscach publicznych, grzebanie w nosie, zębach, czyszenie czy też obgryzywanie paznokci. Kiedyśmyślałam, że to taki rodzaj triku nerwowego, niektórzy tak mają, niektórzy jakby sami siebie nie kontrolowali, choćby podczas jedzenia, mlaskanie, maj aż ciarki.
Bardziej inwazyjne nawyki niestety już zaczynają ingerować w czasoprzestrzeń innych i tu może zacząć się problem. Przechwalanie się sobą, swoją rodziną, dziećmi to też rodzaj nawyku a do tego ten rodzaj dziwnej troski, bo wiadomo, że zawsze znajdzie się ktoś, kto wie lepiej.
Czasem jednak niestety bywa tak, że nasze nawyki wygrywają ze zdrowym rozsądkiem, kochamy narzucać innym swoją wolę, nie wiem skąd, się to wzięło, ale niestety tak jest. A niektórzy nawet przybrali w swoim życiu rolę Cioci Dobrej Rady. No niestety, ale to też nawyki i z takimi ludźmi ciężko jest żyć na co dzień.
Nikt nie jest idealny, mamy zalety, jak i wady, ale najważniejsze, żeby nie wchodzić nikomu w życie butami, bo resztę nawyków można próbować zwalczyć.
Ewa Kalina.
Polacy kochają mówić innym jak mają żyć i postępować. Szczerze tego NIENAWIDZĘ!!!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam do mnie na nowy post: http://www.szeptyduszy.blog.onet.pl