Od małego jesteśmy programowani, wtłaczani w normy, zasady, ogląd na świat i rzeczywistości. A każde odbieganie od narzuconych zachowań, jest tępione i równanie z ziemią, rzekomo dla naszego dobra. Narzucone schematy, jak mamy żyć, zachowywać, robić, a nawet myśleć robią nam niesamowitą krzywdę. Wydaje się to straszne, abstrakcyjne, ale niestety tak jest. Wszystko jest dobrze, gdy się zgadzasz, pracować jak wół, rozmnażać i umierać, nie zadając przy tym zbędnych pytań. W szarym mundurku ślepo podążać przez życie zakładając, że taki podły los przypadł ci w udziale i nic nie możesz z tym robić.
Często niestety trzeźwiejemy z tego koszmaru lunatyka i zaczynamy się zastanawiać czy tak chcemy tak egzystować i czy to życie, które wybraliśmy. Sprzeciwianie się i życie dla siebie na własnych zasadach wymaga dużo odwagi i samoświadomości, ale od ciebie zależy, jaką podejmiesz decyzję. Chcesz żyć czy wegetować.
Idąc ulicą, zastanawiasz się czasem, dlaczego jest tyle nieszczęśliwych ludzi, którzy snują się jak cień. Oni nie wybrali swojego życia, po prostu poddali się narzuconemu schematowi. Jak widać na tych setkach, tysiącach, a może nawet milionach ludzi ten model się nie sprawdza, bo nie uwzględnia przede wszystkim najważniejsze elementu, pierwiastka ludzkiego i naszej indywidualności.
Przypomnij sobie, czego pragnąłeś w młodości, kim chciałbyś, zostać i dlaczego tak się nie stało. Na kogo zrzucić ciężar odpowiedzialności, rodzinne, środowisko, a jedynym winnym jesteś ty sam. Bo się podałeś, nie walczyłeś o siebie, sugerują się czyimś zdaniem i wykonując go jak posłuszny żołnierz. Oczywiście, że ludzie podcinają skrzydła, jedni z rzekomej troski, drodzy z zawiści, a trzeci tak ślepo wierzą w narzucony model, że cię po prostu nie rozumieją. To nie jest powód, aby się poddawać, bo w końcu to twoje życie i twój wybór.
Wyzwolenie się z tych narzuconych norm, schematów oczywiście, że nie jest proste, gdy pragniesz od życia więcej i mocniej. Oczywiście, że mogłeś uwierzyć w te brednie, że się nie da, że nie dasz rady, ale co ci to. Tylko właściwie, co ci to dało, że się zgodziłeś, a tym samym poddałeś, właśnie nic. Dałeś się zakuć w ograniczenia, które są niczym kajdany, nie pozwalają ruszyć z miejsca.
Najstraszniejszy z tego wszystkiego jest fakt, że wiele osób nie widzi, że nie żyje, robiąc tylko to, co konieczne. Do tego wciąż narzekając, marudzą i oczekując na cud, mannę z nieba czy szczęście, bo ktoś im to wmówił. Co robisz, by spełnić swój sen, co robisz dla siebie?… Właśnie, ale to tylko twój wybór?
Pamiętasz, jesteś wyjątkową, indywidualną jednostką i to twoje życie. Więc przestań słuchać innych, zacznie używać swojego mózgu, wyrywając się z ograniczających schematów.
Ewa Kalina
Prześlij komentarz